Handeling 2007-2008 HAN8316A12
Handeling 2007-2008 HAN8316A09
Agenda 2007-2008 OVG1493
Agenda 2007-2008 OVG1484
In zijn brief van 26 mei 2008 (Kamerstuk 30650, B) kondigt de minister aan dat aanvullende wetgeving inzake de bevordering van arbeidsparticipatie zal worden gerealiseerd. In de onderhavige brief vraagt de commissie de minister en staatssecretaris om te verduidelijken hoe die nieuwe wetgeving wordt gesynchroniseerd met het onderhavige wetsvoorstel.
Kamerstuk 2007-2008 KST118732In deze brief gaat staatssecretaris Van Hoof (SZW), naar aanleiding van een vraag tijdens de Regeling van Werkzaamheden d.d. 31 oktober 2006, in op voorbeelden van knelpunten die gemeenten ervaren en die met het voorliggende wetsvoorstel kunnen worden opgelost. Met name gaat het om de behoefte die gemeenten hebben aan zogenoemde 'terugkeerbanen'.
Kamerstuk 2006-2007 KST102683Kamerstuk 2006-2007 KST102376
Kamerstuk 2006-2007 KST102430
Kamerstuk 2006-2007 KST102289
Kamerstuk 2006-2007 KST102288
Vervanging in verband met wijziging van de toelichting.
Kamerstuk 2006-2007 KST101736Kamerstuk 2006-2007 KST101735
Kamerstuk 2006-2007 KST101710
Kamerstuk 2006-2007 KST101711
Kamerstuk 2006-2007 KST101643
Kamerstuk 2006-2007 KST101632
Kamerstuk 2006-2007 KST101635
Agenda 2006-2007 OVG1352
Kamerstuk 2006-2007 KST101646
Kamerstuk 2006-2007 KST101622
Kamerstuk 2006-2007 KST101633
Kamerstuk 2006-2007 KST101357
Kamerstuk 2006-2007 KST101268
Agenda 2006-2007 OVG1350
Een aantal fracties in de Tweede Kamer stelt vragen over onder andere juridische vormgeving van het voorstel, doelgroep, indicatiestelling, inhoud van de terugkeerbanen, begeleiding, duur, beloning en financiering.
Kamerstuk 2005-2006 KST100697Kamerstuk 2005-2006 KST99680
De Raad voor werk en inkomen (RWI) heeft op 19 april 2005 het voorstel "Omdat iedereen nodig is" uitgebracht met aanbevelingen voor de aanpak van de problematiek aan de onderkant van de arbeidsmarkt. In dat voorstel wordt uitgegaan van de zogenaamde 'ladderbenadering'. Kern daarvan is dat de individuele afstand tot de arbeidsmarkt leidend is voor de soort dienstverlening die wordt aangeboden. In datzelfde voorstel stelt de Raad dat gemeenten behoefte hebben aan een extra instrument, de "participatiebaan", voor het - voor wat betreft de inschakeling op de arbeidsmarkt - moeilijkste deel van hun bijstandsbestand. De regering is het met de RWI eens dat aandacht voor bijstandsgerechtigden met een grote afstand tot de arbeidsmarkt belangrijk is en dat ook mensen die nog (lang) niet klaar zijn voor een reguliere arbeidplaats perspectief dient te worden geboden. Daarbij is geconstateerd dat de huidige wettelijke kaders onvoldoende zekerheid bieden voor gemeenten om deze mensen optimaal te kunnen helpen en veel gemeenten huiverig zijn om uitkeringsgerechtigden gedurende een langere periode te laten werken met behoud van uitkering. Met het thans voorliggende wetsvoorstel wil de regering mogelijke angst van gemeenten wegnemen dat de rechter zal oordelen dat er sprake is van een arbeidsovereenkomst door gemeenten meer zekerheid te geven dat uitkeringsgerechtigden onder bepaalde voorwaarden gedurende langere perioden werkzaamheden kunnen verrichten met behoud van uitkering. Uitgangspunt daarbij is dat recht wordt gedaan aan de beleidsvrijheid die gemeenten met de Wet werk en bijstand (WWB) hebben gekregen als het gaat om reïntegratie. Dit betekent concreet dat de invulling van de doelgroep, indicatiestelling en inhoud en omvang van de werkzaamheden de verantwoordelijkheid is van de gemeenten. Op deze manier worden gemeenten in staat gesteld dit instrument een plaats te geven binnen hun reïntegratievoorzieningen en zo optimaal maatwerk te bieden. Terugkeerbanen zijn tijdelijke additionele werkzaamheden met behoud van uitkering in het kader van de reïntegratie. Omdat terugkeerbanen zijn bedoeld voor mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt ligt het voor de hand dat wordt gezocht naar werkzaamheden die passen bij de vaardigheden van deze mensen. Deze werkzaamheden kunnen van velerlei aard zijn en dienen nuttig te zijn voor de ontwikkeling van betrokkene richting de reguliere arbeidsmarkt. De WWB biedt al mogelijkheden voor de gemeente om het instrument werken met behoud in te zetten in het kader van reïntegratie. Bij het al bestaande instrument 'werken met behoud van uitkering' staat het snel verkrijgen van regulier werk voorop. Het verschil met de in dit wetsvoorstel beschreven terugkeerbanen is dat, hoewel het uiteindelijke doel het verkrijgen van regulier werk is, de inzet van terugkeerbanen de doorgroei van betrokkene naar een volgende trede op de reïntegratieladder beoogt. De terugkeerbanen dienen perspectief te bieden aan de uitkeringsgerechtigden die nog niet bemiddelbaar zijn voor regulier werk. Daarom zijn terugkeerbanen uitsluitend additioneel van aard, voor een specifieke doelgroep en kunnen voor een langere periode - van maximaal twee jaar -worden ingezet. Daarmee zijn de terugkeerbanen een specifieke vorm van werken met behoud van uitkering. Mensen die tot de doelgroep van de terugkeerbanen behoren, dienen door gebruik te maken van de aangeboden terugkeerbaan invulling te geven aan hun reïntegratieverplichting. De regels omtrent de verlaging van de bijstand in het geval de betrokkene deze verplichting niet nakomt, worden door de gemeenteraad vastgelegd in de gemeentelijke verordening, bedoeld in artikel 8, eerste lid, onderdeel b, van de WWB.
Kamerstuk 2005-2006 KST99682De Raad voor werk en inkomen (RWI) heeft op 19 april 2005 het voorstel "Omdat iedereen nodig is" uitgebracht met aanbevelingen voor de aanpak van de problematiek aan de onderkant van de arbeidsmarkt. In dat voorstel wordt uitgegaan van de zogenaamde 'ladderbenadering'. Kern daarvan is dat de individuele afstand tot de arbeidsmarkt leidend is voor de soort dienstverlening die wordt aangeboden. In datzelfde voorstel stelt de Raad dat gemeenten behoefte hebben aan een extra instrument, de "participatiebaan", voor het - voor wat betreft de inschakeling op de arbeidsmarkt - moeilijkste deel van hun bijstandsbestand. De regering is het met de RWI eens dat aandacht voor bijstandsgerechtigden met een grote afstand tot de arbeidsmarkt belangrijk is en dat ook mensen die nog (lang) niet klaar zijn voor een reguliere arbeidplaats perspectief dient te worden geboden. Daarbij is geconstateerd dat de huidige wettelijke kaders onvoldoende zekerheid bieden voor gemeenten om deze mensen optimaal te kunnen helpen en veel gemeenten huiverig zijn om uitkeringsgerechtigden gedurende een langere periode te laten werken met behoud van uitkering. Met het thans voorliggende wetsvoorstel wil de regering mogelijke angst van gemeenten wegnemen dat de rechter zal oordelen dat er sprake is van een arbeidsovereenkomst door gemeenten meer zekerheid te geven dat uitkeringsgerechtigden onder bepaalde voorwaarden gedurende langere perioden werkzaamheden kunnen verrichten met behoud van uitkering. Uitgangspunt daarbij is dat recht wordt gedaan aan de beleidsvrijheid die gemeenten met de Wet werk en bijstand (WWB) hebben gekregen als het gaat om reïntegratie. Dit betekent concreet dat de invulling van de doelgroep, indicatiestelling en inhoud en omvang van de werkzaamheden de verantwoordelijkheid is van de gemeenten. Op deze manier worden gemeenten in staat gesteld dit instrument een plaats te geven binnen hun reïntegratievoorzieningen en zo optimaal maatwerk te bieden. Terugkeerbanen zijn tijdelijke additionele werkzaamheden met behoud van uitkering in het kader van de reïntegratie. Omdat terugkeerbanen zijn bedoeld voor mensen met een grote afstand tot de arbeidsmarkt ligt het voor de hand dat wordt gezocht naar werkzaamheden die passen bij de vaardigheden van deze mensen. Deze werkzaamheden kunnen van velerlei aard zijn en dienen nuttig te zijn voor de ontwikkeling van betrokkene richting de reguliere arbeidsmarkt. De WWB biedt al mogelijkheden voor de gemeente om het instrument werken met behoud in te zetten in het kader van reïntegratie. Bij het al bestaande instrument 'werken met behoud van uitkering' staat het snel verkrijgen van regulier werk voorop. Het verschil met de in dit wetsvoorstel beschreven terugkeerbanen is dat, hoewel het uiteindelijke doel het verkrijgen van regulier werk is, de inzet van terugkeerbanen de doorgroei van betrokkene naar een volgende trede op de reïntegratieladder beoogt. De terugkeerbanen dienen perspectief te bieden aan de uitkeringsgerechtigden die nog niet bemiddelbaar zijn voor regulier werk. Daarom zijn terugkeerbanen uitsluitend additioneel van aard, voor een specifieke doelgroep en kunnen voor een langere periode - van maximaal twee jaar -worden ingezet. Daarmee zijn de terugkeerbanen een specifieke vorm van werken met behoud van uitkering. Mensen die tot de doelgroep van de terugkeerbanen behoren, dienen door gebruik te maken van de aangeboden terugkeerbaan invulling te geven aan hun reïntegratieverplichting. De regels omtrent de verlaging van de bijstand in het geval de betrokkene deze verplichting niet nakomt, worden door de gemeenteraad vastgelegd in de gemeentelijke verordening, bedoeld in artikel 8, eerste lid, onderdeel b, van de WWB.
Kamerstuk 2005-2006 KST99681Kamerstuk 2005-2006 KST99683